کاوش موضوع لکتین

لکتین (انگلیسی: Lectin) پروتئین‌هایی‌اند که به کربوهیدرات‌ها می‌چسبند و به شدت برای گروه مولکولی قندها اختصاصی (با ویژگی زیاد) عمل می‌کنند. لکتین‌ها در شناسایی (recognition) در سطح سلولی و مولکولی نقش دارند و در پدیده زیست‌شناختی شناسایی (recognition) که شامل) شناسایی سلول‌ها، کربوهیدرات‌ها و پروتئین‌ها است، نقش بازی می‌کند. لکتین (lectin) از نظر لُغوی نباید با لسیتین و لپتین اشتباه شود. طبق تحقیقات گروهی از دانشمندان پزشکی در موسسه فناوری ماساچوست(MIT)، لکتین‌ها یکی از اجزای اصلی و موثر در قرص گیاهی موسوم به اورتیدین انواع لکتین است که برای درمان تکرر ادرار خفیف) تا متوسط می شود. لکتین موجود در آن بهانداب نقش لکتین در گیاه هنوز به طور کامل شخص نیست. لکتین‌ها در همه‌جای طبیعت هستند و در بسیاری از غذاها یافت می‌شوند. برای [[کاهش) محتوای لکتین بعضی از مواد غذایی مانند لوبیا و غلات باید پخته یا تخمیر شوند. برخی لکتین‌ها مفید هستند، مانند CLEC11A، که رشد استخوان را تقویت می‌کند. در حالی که برخی دیگر ممکن است سموم قدرتمندی باشند مانند ریسین. لکتین‌ها ممکن است توسط مونو و یا الیگوساکاریدهای اختصاصی، که در مواد هضم شده غلات، حبوبات، گیاهان شبدر و لبنیات هستند غیرفعال شوند، این اتصال می‌تواند از اتصال آن‌ها به کربوهیدرات‌های موجود در غشای سلولی جلوگیری کند. اختصاصیت (selectivity) لکتین‌ها به این معنی است که آن‌ها برای تجزیه و تحلیل گروه خونی مفید هستند و در تحقیقات صورت گرفته به طور بالقوه می‌تواند در انتقال مقاومت به آفات در گیاهان مهندسی ژنتیک شده استفاده شود.... بیشتر در ویکی پدیا